قطره از دست داد و به آسمان رفت 

و قطره؛ هر بار چیزی از رنج و عشق

 و صبوری آموخت 

تا روزی که خدا به او گفت :

 امروز روز توست، روز دریا شدن!

خدا قطره را به دریا رساند

قطره طعم دریا را چشید

طعم دریا شدن را

اما؛ روزی دیگر قطره به خدا گفت:

 از دریا بزرگ تر هم هست؟

 خدا گفت : هست!

قطره گفت : پس من آن را می خواهم

بزرگ ترین را، و بی نهایت را !

پس خدا قطره را برد

 و در قلب آدم گذاشت و گفت :

 اینجا بی نهایت است!

و آدم عاشق بود،

 دنبال کلمه ای می گشت

 تا عشق را درون آن بریزد

اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت

آدم همه ی عشقش را درون یک قطره ریخت

قطر از قلب عاشق عبور کرد!

و وقتی که قطره از چشم عاشق چکید

 خدا گفت :حالا تو بی نهایتی،

زیرا که عکس من در اشــک عــاشق است